Er wordt gezegd dat vrouwen emotionele wezens zijn. Gemiddeld gezien emotioneler dan mannen.
Ik ben een vrouw (echt!). En ja, ik bevestig ‘een emotioneel wezen te zijn’. Thuis. Bij vrienden. Alleen. En ja, ook op het werk.
En dat heeft zo zijn voor- en nadelen, kan ik wel stellen.
Zo huil ik heftig bij elke begrafenis, ook als ik de overledene niet echt ken; en hoor je me roepen op mezelf bij elke gemiste bal tijdens het padellen.. Maar ook ga ik helemaal op in muziek in de juiste setting (The Doors op een warme zomeravond; of Emma Baele in een besloten ruimte); en heb je een trouwe vriendin aan mij.
En dat emotioneel wezen op het werk?
Ik kan al eens heftig reageren als ik zie hoe problemen niet aangepakt worden, of als ik wat gefrustreerd ben om welke reden dan ook. Je kan het ook aan mij zien als ik iets niet snap; als ik ontgoocheld ben; of zie hoe het gezond verstand zoek raakt in bureaucratie; of omdat daadkracht ontbreekt; of afspraken niet opgevolgd worden; of kostbare tijd verloren gaat….
En je kan het ook aan mij zien als ik wél enthousiast ben : aan mijn gezicht, mijn ogen, mijn lach, … mijn ‘bodylanguage’ tout-court. En dit geldt ook in een gesprek, als ik luister, als ik hoor waar anderen mee worstelen, … Ik voel echt mee.
En dat is echt geen keuze, dat authentiek emotioneel zijn! Dat is gewoonweg ik.
Nu las ik onlangs dat het woord ‘emotie’ zijn oorsprong vindt in het Latijns “emovēre”, wat betekent “in beweging brengen”. En dat het dus mijn emoties zijn die me de energie geven de ik nodig heb om ‘iets in beweging te brengen’!
Ja! Dat is het dus echt! Als ik dingen wil doen, wil veranderen, wil aanpakken; als ik dingen in vraag stel, ben ik … gefocused; gepassioneerd; gedreven.
Gedreven door mijn emoties.
Dus emoties op het werk hoeven helemaal geen taboe te zijn. En het is prima om emoties toe te laten, en ze ook te tonen.. Het is zelfs essentieel om mensen ‘mee’ te krijgen dat je hun hart weet te raken. Wat ook betekent dat je je zelf open en kwetsbaar moet kunnen opstellen.
Belangrijk is je bewust te zijn over wat je eigen emoties zijn op elk moment zijn, ze te begrijpen, en ... te beseffen wanneer ze je beslissingen of gedrag sterk beïnvloeden.
Leren dus hoe er mee om te gaan, en wanneer een 'pauze' of 'afstand' de betere keuze is. Bijvoorbeeld... wanneer je die e-mail best nog even uitstelt tot de emoties wat verwerkt zijn. Deze laatste pas ik zelf wel vaker toe. En die keren dat ik het niet deed.... wel, ook toen had ik dit beter toch gedaan want een emotionele mail leidt zeer zelden tot een positief resultaat.
Dus ja, bewust-zijn van mijn emoties, dat lukt me zeer goed.
Het 'controleren'? Niet altijd!
Ik onthou vooral :
Ik ben gedreven! Door mijn emoties misschien, maar dat is eigenlijk maar bijzaak.
Misschien vind je dit wel interessant om te lezen :
Zijn vrouwen emotioneler dan mannen? - Scientas
We tonen vaker onze emoties op het werk - LinkedIn
Comments